نارسایی میترال(MR)
دریچه میترال بین حفرات سمت چپ قلب یعنی دهلیز چپ و بطن چپ قرار دارد. در نارسایی دریچه میترال، دریچه نمی تواند بخوبی بسته شود ودر نتیجه خون دوباره به دهلیز
برگشت می کند. این وضعیت باعث می شود که فشار در ورید های ریوی که به دهلیز چپ میریزند بالا برود که موجب احتقان ریوی و تنگی نفس می شود. همچنین بخاطر
برگشت قسمتی از خون پمپ شده توسط بطن چپ به دهلیز چپ، سمت چپ قلب مجبور است که حجم بیشتری خون پمپ کند تا گردش خون بدن را تامین کند ودر نهایت هم
بعلت فعالیت زیاد، نارسایی قلبی مزمن و تپش قلب و تنگی نفس پدید می آید. با بزرگ شدن دهلیز چپ، احتمال آریتمی های قلبی مثل AF نیز وجود دارد. گاهی بویژه در موارد
درگیری روماتیسمی دریچه های قلب، نارسایی میترال می تواند همراه با تنگی میترال همزمان دیده شود.
علل نارسایی میترال: نارسایی دریچه میترال در بزرگسالان اغلب از عوارض تب رماتیسمی است و بیمارى روماتیسمى قلب تقریباً در ۳۳% موارد وجود دارد. سایر علل عبارتند
از: پرولاپس دریچه میترال، بیمارى ایسکمیک قلب به‌همراه اختلال عملکرد عضله پاپیلر یا در برخی بیماران در اثر پاره شدن طناب‌های عضلانی که به دریچه‌های متصل است (یکی
از عوارض حمله ایسکمیک قلبی)، اتساع بطن چپ به هر علت، کلسیفیکاسیون حلقوى (Annular) میترال، کاردیومیوپاتى هیپرتروفیک، اندوکاردیت عفونی، علل مادرزادى ایجاد
می‌شود.
علایم نارسایی میترال :
علایم نارسایی مزمن میترال با پیشرفت تدریجی شدت بیماری، معمولا به تدریج و در عرض چند ماه یا چند سال ایجاد می شوند اما اگر علت ایجاد آن سکته قلبی و یا عفونت
دریچه ای باشد ممکن است بطور ناگهانی نارسایی حاد میترال ایجاد شود .علایم نارسایی میترال عبارتند از :
خستگی زودرس نامعمول : بعلت کاهش برون ده موثر قلبی.
تنگی نفس در حین انجام فعالیت بدنی: بعلت عدم افزایش کافی برون ده قلبی.
طپش قلب (آگاهی از نامنظم و یا غیر طبیعی بودن ضربان های قلب ): بعلت نارسایی قلبی یا آریتمی.
ادم ریه : تنگی نفس هم در هنگام فعالیت و هم در هنگام استراحت به علت جمع شدن مایع در ریه ها بعلت افزایش فشارخون ریوی ایجاد شود.
ادم محیطی: با پیشرفت به نارسایی سمت راست قلب، تجمع مایع در بافتهای بدن منجر به ادم مچ پاها می شود .
تشخیص: اکوکاردیوگرافى بزرگ شدن دهلیز چپ، بطن چپ پرکار (Hyperdynamic LV)را نشان می دهد و اکوکاردیوگرافى داپلر در تشخیص و ارزیابى شدت MR کمک‌کننده است.
درمان: بیشتر افرادی که نارسایی خفیف دریچه میترال دارند بویژه آنها که هیچ علامتی ندارند به درمان نیاز ندارند و دارای یک زندگی طبیعی، فعال و بدون مشکل هستند .
عمدتاً پزشکان توصیه نمی کنند که شیوه زندگی خود را تغییر دهید و یا محدودیتی در انجام فعالیتهای بدنی و رژیم غذایی خود قائل شوید
با پیشرفت MR اگر علامت دار شوند ممکن است پزشک دارویی تجویز کند تا درد قفسه سینه یا آریتمی ناشی ازMR را بهبود بخشد. برا ی مثال گاهی دارویی به نام مسدود
کننده بتا را برای ضربان قلب بالا یا ناراحتی در قفسه صدری تجویز می کنند یا دیورتیک ها را برای احتقان ریوی تجویز می کنند. گاهی درمان همانند نارسائى قلب شامل
دیورتیک‌ها و دیگوکسین و کاهش پس‌بار با مهارکننده آنزیم تبدیل‌کننده آنژیوتانسین، هیدرالازین می تواند شدت پس زدن خون را کاهش داده و برون‌ده قلبى رو به جلو را
افزایش مى‌دهد و علائم بیمار را بهبود مى‌بخشد. همچنین در صورت وجود فیبریلاسیون دهلیزى باید از ضد انعقادی وگاهی دیژیتال نیز استفاده کرد. هیچ گاه بدون مشورت با
پزشکتان این داروها را شروع، قطع یا کم و زیاد نکنید.
شما نمی توانید جلوی پیشرفت احتمالی نارسایی دریچه میترال را بگیرید، ولی می توانید جلوی ایجاد و عوارض آن را مثل عفونت باکتریایی دریچه را، با در جریان قرار دادن جراح
و دندانپزشکتان پیش از اعمال جراحی، بگیرید. اگر نیاز به کار روی دندان خود دارید که منجر به خونریزی لثه می شود ( جرم گیری زیر لثه، گشیدن دندان، عصب کشی و جراحی
های لثه)، همچنین قبل از اعمال جراحی چون برداشتن لوزه، کیسه صفرا، پروستات و جراحی های سیستم ادراری و رحمی به جراح خود اطلاع دهید که دچارMR هستید.
زیرا نیاز به مصرف آنتی بیوتیکها قبل از عمل جراحی دارید تا احتمال عفونت دریچه (آندوکاردیت) را کم کند. استفاده پیشگیرانه آنتی بیوتیکها، بسیاری از باکتری ها که ممکن
است وارد گردش خون شوند را از بین برده و جلوی عفونت دریچه قلب را می گیرد. آموکسی سیلین یکی از شایعترین داروهایی است که بدین منظور تجویز می شود. ولی اگر
به داروهای خانواده پنی سیلین ( آمپی سیلین ) حساسیت دارید، پزشکتان می تواند از آنتی بیوتیکهای دیگر مانند کلیندومایسین ، کلاریترومایسین یا آزیترومایسین استفاده کند.
در صورت علامت‌دار بودن بیمار یا وجود شواهدى دال بر اختلال عملکرد شدید بطن چپ (کسر تخلیه‌اى بطن چپ زیر ۶۰% یا قطر پایان سیستولى بطن چپ بیش از ۷۵mm در
اکو، درمان جراحى (به‌صورت ترمیم دریچه یا تعویض آن) لازم است. برای تعویض دریچه هم از دریچه مصنوعی ( فلزی ) و هم از دریچه طبیعی (خوکی یا گاوی) استفاده می‌شود.
جراحى باید پیش از پیشرفت به سمت نارسائى قلبى مزمن و شدید صورت گیرد در غیر اینصورت مفید و بهبود دهنده نخواهد بود.
منبع: قلب