عامل ایجاد بیماری شیزوفرنی
فروغ بیداری: شیزوفرنی که با نام اسکیزوفرنی نیز شناخته می شود، نوعی اختلال روانی است که به واسطه ی آن فرایندهای فکری و واکنش های عاطفی از کار می افتند.
بیماران مبتلا به این بیماری عمدتا در معرض اختلال هایی همانند افسردگی شدید و اضطراب زیاد قرار دارند و امید به زندگی آنها بسیار پائین است.
شیزوفرنی یکی از بیماری های روان شناختی بسیار وخیم محسوب می گردد و اصولا خود را به صورت توهم شنیداری، توهم های جنون آمیز و تکلم و تفکر آشفته نشان می دهد
و درمان دشواری نیز دارد. همچنین باید اشاره داشت، از آنجا که نشانه های مرتبط به اسکیزوفرنی به طور مداوم در جامعه در حال بروز یافتن هستند به سختی می توان آن را
تشخیص داد.
اما خوشبختانه مطالعات جدیدی که بر اساس تحلیل های ژنتیکیِ حدود 65 هزار بیمار صورت پذیرفته، غیر قابل شناخت بودن روند زیستی این بیماری را تا اندازه ای از بین برده
است.
بد نیست بدانید یک درصد از کل جمعیت جهان به اسکیزوفرنی، بیماریِ توهم و ضعف های احساسی، مبتلا هستند و بیشتر آنها نیز از همان ابتدای جوانی به این شرایط دچار
می گردند. با اینکه چندین دهه است که روی درمان این بیماری مطالعه و تحقیق می شود اما هنوز درمانی قطعی برای آن پیدا نشده.
«استیون مک کرول»، مدیر موسسه تحقیقاتی ژنتیک و روانپزشکی Stanley در این راستا اظهار داشته: «در صد سال پیش که برای نخستین بار این بیماری شناخته شد دانشمندان
نمی توانستند اساس زیستی آن را تشخیص دهند و دلیلش هم این بود که قادر نبودند مشکل را در سلول های دیگر یا حیوانات مدل سازی نموده و روند آن را مشاهده کنند.
اما اکنون ژنوم های انسان راهی قدرتمند برای درمان در اختیار محققان قرار داده اند.»
«مک کرول» و همکارانش در سال 2014 آزمایشی را روی ژن های بیش از یکصد بیمار مبتلا به شیزوفرنی از سراسر دنیا انجام دادند و اکنون نتیجه آن را در مجله ی علمی Nature
چاپ نموده اند. آنها نوع خاصی از ژن و روند زیستی را کشف کرده اند که بیش از بقیه در ایجاد این بیماری نقش دارند.
شاید جالب باشد بدانید که عامل ایجاد اسکیزوفرنی تا اندازه ی عجیب و غیرعادی است. این عامل در واقع نوعی «مجموعه سازگاری بافتی اصلی» (MHC) است که در اصل
مجموعه ای از پروتئین هاست که روی غشای سلول ها قرار دارد و با مولکول های بیگانه جفت شده و آنها را به سیستم ایمنی بدن ارسال می نماید.
البته، مطالعات جدید مک کارول روی 29 هزار DNA به دست آمده از مبتلایان به شیزوفرنی و 36 هزار فرد غیرمبتلا نشان می دهد انواع خاصی از مولکول های MHC که C4 نام دارند،
عامل ایجاد اسکیزوفرنی محسوب می گردند. به این صورت که C4 در سیناپس های عصبی که ارتباط دهنده ی میان نورون های حامل سیگنال های شیمیایی و الکتریکال هستند،
جمع می شود. در اندازه ی سلولی، اجتماع بیش از حد C4 موجب کاهش ارتباطات سیناپتیک می گردد و این روند به عنوان synaptic pruning شناخته می شود و در مقیاس
انسانی به آن شیزوفرنی می گویند.
این دستاورد علمی پیشرفت عظیمی در علم عصب شناسی را رقم زده اما McCarroll و همکارانش اعتقاد دارند این کشف فقط قدم اول از راهی به شمار می رود که باید برای
درمان اسکیزوفرنی برداشته شود و لازم است که تحقیقات و مطالعات بیشتری در این حوزه صورت بگیرد.
منبع: جوان